Świadczenia pracownicze na uczelniach wyższych są wypłacane wszystkim osobom zatrudnionym, bez względu na zajmowane stanowisko. Jeśli chodzi o nauczycieli akademickich, to zasady wypłaty świadczeń reguluje Ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (dalej krótko: „Ustawa”). Ustawa precyzuje w szczególności wypłaty świadczeń pracowniczych takich jak: odprawy emerytalne, odprawy rentowe oraz nagrody jubileuszowe.
Wysokość odprawy emerytalno-rentowej opisuje art. 146 ust. 1 Ustawy. Wynosi ona 300% wynagrodzenia zasadniczego za ostatni pełny miesiąc pracy i wypłaca ją pracownikowi uczelnia stanowiąca jego podstawowe miejsce pracy.
Definicję „podstawowego miejsca pracy” zawiera art. 120 Ustawy:
1. W umowie o pracę z nauczycielem akademickim wskazuje się, czy uczelnia jest podstawowym miejscem pracy.
2. Warunkiem wskazania uczelni, jako podstawowego miejsca pracy jest zatrudnienie w niej w pełnym wymiarze czasu pracy. Nauczyciel akademicki może mieć jednocześnie tylko jedno podstawowe miejsce pracy.
Jeśli chodzi o nagrody jubileuszowe, to nauczycielowi akademickiemu przysługują nagrody za staż pracy równy lub dłuższy niż 20 lat. Nagrody wypłacane są co pięć lat, począwszy od 20-lecia pracy, a ich wysokość zależy od szczegółowo określonego w Ustawie stażu pracy pracownika. Wysokość takiej nagrody wynosi od 75% do nawet 400% wynagrodzenia miesięcznego – oczywiście im dłuższy staż pracy tym nagroda jest wyższa.
Osoby zatrudnione na uczelniach, które nie są nauczycielami akademickimi, podlegają pod takie same przepisy Ustawy w zakresie odpraw emerytalno-rentowych i nagród jubileuszowych, jak opisane powyżej. W przypadku zagadnień dotyczących stosunku pracy pracownika uczelni, których nie obejmuje Ustawa, zastosowanie mają przepisy kodeksu pracy.
Bez względu na to, jak regulowane są świadczenia pracownicze na uczelniach wyższych na poszczególnych stanowiskach, to na każde z opisanych w tym artykule świadczeń tworzy się rezerwę aktuarialną. Więcej na ten temat można przeczytać tutaj.
