Zgodnie z ustawą o działalności ubezpieczeniowej z dnia 22 marca 2003r. (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) zakład ubezpieczeń jest obowiązany posiadać aktywa spełniające warunki określone w ustawie w wysokości nie niższej niż wartość rezerw techniczno-ubezpieczeniowych w ujęciu brutto. Szczególne zasady tworzenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych opisane są w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 2003r.
Obliczenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych w zakładzie ubezpieczeń wykonującym działalność w dziale I, mogą być dokonywane wyłącznie przez aktuariusza. Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe w zakładzie ubezpieczeń wykonującym działalność w dziale II, które są ustalane metodami matematyki ubezpieczeniowej, muszą być potwierdzone opinią aktuariusza o ich prawidłowości.
Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe tworzy się, stosując metody:
indywidualną
polegającą na ustalaniu odrębnie dla każdej umowy ubezpieczenia lub każdej szkody dokładnej wielkości rezerwy, a w przypadku niemożności ustalenia dokładnej wielkości rezerwy – zastosowanie jej wiarygodnego oszacowania;
ryczałtową
polegającą na ustalaniu rezerwy zbiorczo dla całego portfela ubezpieczeń lub jego części, jako ustalonego procentu (wskaźnik ryczałtowy) składki lub wartości wypłaconych odszkodowań i świadczeń;
aktuarialną
polegającą na ustalaniu rezerwy przy zastosowaniu matematyki ubezpieczeniowej, finansowej i statystyki.
Doradztwo aktuarialne naszego biura
W zakresie tworzenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych liczonych metodami aktuarialnymi oferujemy ich pełną obsługę. Dokonujemy kalkulacji tych rezerw wraz z sprawdzeniem zawartych w użytej metodzie założeń. Co więcej, oferujemy pomoc w skonstruowaniu optymalnej metody wyliczania rezerwy najlepiej dopasowanej do istniejącego portfela polis. Do tego celu służą nam przeprowadzane testy adekwatności metody oraz analiza wrażliwości ze względu na użyte w metodzie parametry.
W zakresie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych działu II przeprowadzamy także analizę adekwatności rezerwy składek (z uwzględnieniem nieproporcjonalnego rozkładu ryzyka) oraz rezerwy na ryzyka niewygasłe.
Specjalna procedura została stworzona dla rezerw na niewypłacone odszkodowania lub świadczenia. Kompleksowe podejście do tematu tych rezerw może być opisane w następujących krokach:
- konstrukcja modelu wraz z założeniami dla analizowanej grupy polis;
- dopasowanie modelu używając danych historycznych;
- testowanie dopasowania modelu i jego założeń prowadzące do odrzucenia modelu lub jego modyfikacji;
- użycie modelu do stworzenia prognozy wysokości odszkodowań i świadczeń dla rozważanej grupy polis.
Dodajmy, że w przypadku rezerw za szkody zaistniałe i nie zgłoszone (IBNR) brane są pod uwagę zarówno modele deterministyczne jak i stochastyczne. Analizowane są oddzielnie rezerwy na koszty likwidacji oraz szkody ponownie otwarte.
Przeprowadzamy także analizę rezerw techniczno-ubezpieczeniowych na udziale własnym z uwzględnieniem umów reasekuracyjnych proporcjonalnych i nieproporcjonalnych.