W ostatnich dniach do Dziennika Ustaw trafiła Ustawa z dnia 11 września 2019 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2019, ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz ustawy o Karcie Dużej Rodziny. Na początek uściślijmy, że podstawą odpisu na ZFŚS jest raportowane przez GUS przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej pomniejszone o potrącone od ubezpieczonych składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz chorobowe (dalej: przeciętne wynagrodzenie) w roku poprzednim lub w II półroczu roku poprzedniego, w zależności od tego, które było wyższe.

Na mocy wprowadzonych przez powyższą ustawę zmian, począwszy od 1 sierpnia 2019 r. zaktualizowano obowiązującą podstawą odpisu. Otóż teraz wynosi tyle samo co przeciętne wynagrodzenie w II półroczu 2014 r., czyli 3389,90 zł. Przypomnijmy, że do końca lipca 2019 r. za podstawę odpisu na ZFŚS służyła wartość 3278,14 zł. Było to przeciętne wynagrodzenie w II półroczu 2013 r. Zatem w ciągu kilku ostatnich miesięcy nastąpiło odmrożenie podstawy o kolejny rok. Przyrost aktualnej podstawy w stosunku do poprzedniej wyniósł 3,4% w skali kilku miesięcy.

Naszą poprzednią analizę tempa odmrażania podstawy odpisu na ZFŚS można znaleźć w tym wpisie.

Ponadto, w ramach dyskusji na temat budżetu na 2020 r. pojawiła się informacja o planach dalszego odmrażania podstawy ZFŚS. Jeśli ten scenariusz się zrealizuje, to w przyszłym roku podstawą odpisu będzie przeciętne wynagrodzenie w II półroczu 2018 r. Wynosi ono 4134,02 zł. Wówczas wzrost podstawy w stosunku do aktualnie obowiązującej osiągnie blisko 22%.

Zmiana podstawy, a dokładnie tempo jej odmrażania niewątpliwie wpływa na wysokość rezerw aktuarialnych tworzonych na odpis na ZFŚS. Mając na uwadze powyższe doniesienia rekomendacja aktualizowania rezerwy na odpis na ZFŚS staje się jeszcze bardziej uzasadniona.